Bir Zaman İki Mekan

Bölündük. Artık biz olduğumuz yerde değiliz sadece. Şu an iki yerdeyiz örneğin. Hiç mecaz falan yok söylediğimde, kalbimiz Kiribati'de falan demeyeceğim. Işık hızının aşıldığı bu günlerde derdimiz yeni bir fiziksel fenomen yaratmak da değil. Sadece bundan böyle bir iken ikiyiz.
İki yerde olmanın avantajları var. Daha geniş açıdan bakma şansı var insanın. Ve bizim gibi oluşumların. Yerelden evrensele uzanan bir yelpaze sunuyor bu bakış. Ayrıca gök cisimlerinin uzaklığını hesaplama şansı da oluyor.
Ama başlığı tartışmamız gerekli bence(ilk defa bence diyoruz, çünkü birey olmanın getirdiği hazzı biz de tatmak istiyoruz). Bir zaman mümkün müdür? Ya da mekansız bir zamandan söz edilebilir mi? İki soruya da cevabım hayır. Standart bir zamanda yaşadığımız düşünülebilir. Herkes için 22:36 aynıdır denebilir. Ancak 22:36 tek değildir. Bu da sadece bir mecaz değildir. Hızın zamanı etkileyebildiği biliniyor. Ancak asıl yönelmek istediğim bu değil. Saat sadece kafamızın içindedir. Ben bu yazı süresince 22:30 civarında takılıp kalmış durumdayım, yazı başladığında zaman durur. Oysa birkaç metre ilerimdekiler 22:34'ü yaşıyor, telefonları o anda çalmıştı. Bilgisayarım ise 22:44'te. Zaman zaman saatlerimi ayarlıyorum. Ama ayarladığım  saat İzmit yöresinden(yazın ayarlamam saatlerimi).
Bu kadar saçmalamanın arkasından yazının sonuna gelmek planım. Bundan sonra ortak aklımızın yeterince ortak olmayacağı eleştirilerine maruz kalabilirdik eğer eleştiren birileri olsaydı. Katılmıyorum. Aklın karıştıkça büyüdüğünü ve güzelleştiğini düşünüyorum. Yayıldığı alan da önemli, ki bizim yerleşkemiz 400 km kadar uzanıyor. İlerde yazacaklarımız daha spesifik olabilir. En azından spesifik yazılarımız da olacaktır. Görüşmek üzere

İnsan

Bugün tüm numaralarımdan arındım. Adım 7 haneli değil artık. Adresim 9 ile başlamıyor. Kimliğim geçersiz. Kütüphane borcum bile... Bugün yeniden insan oldum. Anlatılabilirim belki ancak kodlanamam. Birden girip dörtten çıktım. O kadar. Şimdi aramayın beni, bulmanız oldukça güç. Bekleyin birkaç gün. Zaten dayanamazlar. Birkaç güne kodlarlar yeniden. Onlar yapmasa ben duramam, hiç alışık değilim bu duruma. Şu birkaç günün tadını çıkarayım. Sonra yepyeni kodlarımla karşınızdayım